Και ξαφνικά γέμισε η μπλοκοκοινωνία τάλαρα. Πέντε εδώ και πέντε εκεί. Όλα καλογυαλισμένα σαν να βγήκαν μόλις από το νομισματοκοπείο. Μόνο που .. δεν αγοράζουν τίποτα. Πρέπει -λέει- να γράψω πέντε πράγματα που δεν ξέρετε για μένα. Λες και ξέρετε όλα τ' άλλα και πέντε σας έλειπαν μόνο.

Όταν το πρωτόδα μου φάνηκε σαν το θάρρος ή αλήθεια που παίζαμε πιτσιρίκια. Αλλά εκεί η αλήθεια είχε κόστος. Κοιτούσες τον άλλο στα μάτια και την χρεωνόσουν.
Τέλος πάντων, έμαθα ότι κάπως ξεκίνησε αυτό το παιχνίδι στη μπλοκόσφαιρα και τελικά μ' έπιασε στα δίχτυα του. Πέντε κρίκοι, ένα τάληρο, λοιπόν. Σαν να γυρίσαμε στο Λούνα πάρκ. Αλλά τα πέντε ή τα δεκαπέντε πράγματα που θα σας πω για τη ζωή μου είναι .. ανέξοδα. Όχι γιατί δεν είναι πέρα για πέρα αληθινά ως κρίκοι, αλλά γιατί έχουν νόημα αν ξέρεις την Άννα κι όχι την "οίστρος".

1. Μα όταν γελάς σαν πιτσιρίκι μοιάζεις.
Υπήρξα μία ανεκδιήγητα ατίθαση παιδίσκη που αναστάτωσε γειτονιές και ρούγες με τα καμώματά της. Απίθανες "συλλήψεις" για ηλικίες προσχολικές. Από απόδραση με βαλίτσα ανά χείρας μέχρι ξεπούλημα των επίπλων του σπιτιού σε παλιατζή. Τότε διδάχτηκα ότι το ξύλο βγήκε .. από τον Παράδεισο (Αμαρουσίου, βεβαίως βεβαίως) :-)

2. Στα ηλιοσκαλοπάτια μ' έμαθε η μάνα μου να ζω.
Ως έφηβη δοκίμασα όλη τη φρίκη των μικρών αγγελιών για να αποκτήσω τα πρώτα μου εισοδήματα. Τα επίδοξα αφεντικά επέμεναν μονίμως να ανεβαίνω σε σκάλες και να τακτοποιώ ό,τι υπήρχε στο ψηλότερο ράφι. Έτσι έμαθα σύντομα ότι το ράφι είναι ένα πολύ χρήσιμο όπλο για να κερδίσεις το ... ταμείο ανεργίας :-)

3. Είν' ωραία να πέφτεις.
Ως ενήλικη συνειδητοποίησα ότι οι εμφανίσιμες γκόμενες οφείλουν να είναι και χαζές. Στην αντίθετη περίπτωση υπάρχει πρόβλημα διαχείρισης. Έκανα ξανθές ανταύγιες μπας και ξεγελάσω τα "κέντρα λήψης των αποφάσεων" :-)

4. Στου Αδάμ την εξορία.
Ως επαγγελματίας έμαθα πόσο εύκολο είναι να δουλεύεις και πόσο δύσκολο να συν-εργάζεσαι. Και καθώς το μπάσκετ δεν μου πήγαινε πολύ .. έμαθα τέννις. Κατακεραυνώνεις με δυνατό σερβίς και καθαρίζεις .. σχετικά εύκολα :-)

5. Της γιατρειάς το ρίσκο.
Ως άνθρωπος (γιατί κάποτε πρέπει να σοβαρευτώ επιτέλους) έμαθα πρόσφατα σχετικά την αξία της υπομονής. Είναι ένας πολύπλοκος μαθηματικός τύπος που συναρτάται από το μέγεθος της απελπισίας σου, διαιρούμενο με κάτι ματαιότητες και ακηδείες που δίνουν ένα πηλίκο το οποίο οφείλεις να πολλαπλασιάσεις με όση περιφρόσυνη σου βρίσκεται για τα μελλούμενα. Εν ολίγοις, και για όσους δεν κατάλαβαν, απλά δεν έμαθα τίποτα :-)

Αναρωτιέμαι όμως τι μάθανε οι σοφότεροι εμού. Και καθώς μου λένε ότι πρέπει να ρίξω το μπιλιέτο σ' άλλους πέντε με τη σειρά μου (ξέρω ακριβώς τι θα σκεφτούν μόλις το πάρουν, το ίδιο σκέφτηκα κι εγώ, κυρία magica, όταν το παρέλαβα) βάζω τη λίστα στα ... κάρβουνα κι άντε να δω τι θα κάνουν οι αναστενάρηδες :-)

Φοίβος
Ovi
Πιτσιρίκος
Juke box
Τhas

(άσε που γύριζα μία ώρα γύρω γύρω να βρω ποιοί δεν χρεώθηκαν ακόμη το τάληρο.
Μπα σε καλό μας χειμωνιάτικα. Μπελάδες που μας βρήκαν)

Permalink για το "Πέντε κρίκοι, ένα τάληρο. Για περάστε"