"Θέλω όλο το τεύχος να "μυρίζει" .... Χριστούγεννα" ούρλιαζε συνεπαρμένος από
ένα σχέδιο που υπήρχε με σαφήνεια μόνο στο μυαλό του. "Θέλω να βρείτε το πνεύμα των Χριστουγέννων και να το αποτυπώσετε πλήρως".
Έψαξα βιαστικά εντός μου και με βρήκα .. άδεια. Είπα να κάνω μία βόλτα στην πόλη, μπας και τσακώσω πουθενά το πολυπόθητο ... πνεύμα.

Πλατεία Ελευθερίας ώρα δεκάτη βραδινή. Κυκλοφοριακό και μπινελίκια στις μεγάλες δόξες τους. Θαυμάζω το δέντρο του Δημάρχου. Ψηλό, εντυπωσιακό και γκλαμουράτο. Απόλυτα ... ευρωπαϊκό και trendy. Κατά πώς μας πρέπει, δηλαδή.
Στο χώρο της πλατείας, που προ ετών μεταμορφώσαμε σε μία ντιζαϊνάτη
αρχιτεκτονιά (πετσοκόβοντας δέντρα και τσιμεντώνοντας χώματα, εξαφανίζοντας
τα ξύλινα παγκάκια και προσθέτοντας κάτι ασαφή μεταλλικά φαλλικά σύμβολα) το
πνεύμα των Χριστουγέννων κάνει ... σουλάτσο. Καμιά σαρανταριά ξύλινα σπιτάκια
στήθηκαν για να ξαποσταίνει ολούθε. Φιλόξενοι ιδιοκτήτες τους (έναντι αδράς εννοείται αμοιβής) οι μεγαλύτερες εμπορικές επιχειρήσεις του Ηρακλείου. Εκεί, ανάμεσα σε προσπέκτους, μπλα μπλα και δωρεάν δείγματα, οι σύμβουλοι marketing ξαναγράφουν ... την Χριστουγεννιάτικη ιστορία του Ντίκενς. Στη σύγχρονη version ...

H άκρη του ματιού μου συλλαμβάνει μία γνωστή φιγούρα: η Μαιρούλα, φορτωμένη
με τσάντες ψάχνει ταξί στην Αστόρια. Σταματάω και προσφέρομαι. Ξεφορτώνει
μπαγκάζια στο πίσω κάθισμα, παίρνει ανάσα κι αρχίζει το ποιηματάκι με τίτλο: που
θα κάνεις Χριστούγεννα; Λέω κάτι ασαφή εγώ, λέει κάτι ... σαφέστατα εκείνη.- Ψάχναμε να κλείσουμε Αναδρομές, αλλά μας βλέπω τελικά στο Ολυμπία Παλλάς.
Στη διαδρομή ρωτάω για τα ψώνια.- Πήγα στο bazaar στη Λότζια, ρε φιλενάδα, τι να κάνω; Είναι και οι άτιμες οι
δημόσιες σχέσεις στη μέση. Ε και καταλαβαίνεις, έπρεπε να κάνω έναν σχετικό τζίρο.
Την αφήνω και σκέφτομαι πως νοιώθουν οι .. ταξιτζήδες, που ακούνε το μακρύ και το κοντό του καθενός.

Καθώς κατευθύνομαι -με τάσεις μαζωχισμού ομολογουμένως- ξανά προς το κέντρο χτυπάει το κινητό. Ακούω μία αγχωμένη φωνή:- Διάλεξε γρήγορα και πες μου για προπαραμονή Χριστουγέννων, θα προτιμούσες
Πλούταρχο ή Πανταζή;
Γελάω ... κάτι σε Andrea Bocelli, λέω, μήπως σου βρίσκεται;- Καλά, μάλλον τον Πλούταρχο θα φέρουμε, αλλά ο Πανταζής μας κάνει καλή προσφορά. Τέλος πάντων, δεν βοηθάς και πολύ. θα σας κρατήσω τραπέζι. Μην το ξεχάσεις.

Κλείνω το τηλέφωνο και σκέφτομαι ... διλήμματα που τα 'χει κι αυτό το πνεύμα των Χριστουγέννων. Άκου, Πλούταρχο ή Πανταζή !!
Φτάνω παραλιακή. Στο Μέγαρο είμαι καλεσμένη σε φιλανθρωπική εκδήλωση. Μυστήριο και ανεξηγήτο πώς συνδέσαμε τις μέρες των γιορτών με όσα αποθέματα φιλανθρωπίας έχουν απομείνει μέσα μας. Και πώς επιμένουν κάποιοι με ξενέρωτες εκδηλώσεις να μας τα εξαφανίσουν. Κάθομαι στο πάρκινγκ κι ανάβω τσιγάρο, παρακολουθώντας την άφιξη των .. επισήμων. Κυρίες με τουαλέτες και το ένα ζώο ριγμένο στον ώμο. Το ... άλλο στο μπράτσο. Θα σπάσουν την ανία τους απόψε βγάζοντας το φιλότιμο σε πλειστηριασμό. Οι πολιτικοί καταφτάνουν με τους παρατρεχάμενους και το μόνιμο χαμόγελο της συγκατάβασης σε πρώτη ζήτηση. Επιχειρηματίες καλωδιωμένοι με τα κινητά τους και μερικές πιτσιρίκες .. βισματωμένες πάνω τους. Σαν κινητά κι αυτές. Μοντέλα τελευταίας γενιάς !!!

Μπαίνω στην αίθουσα και μία κομψή αφίσα με πληροφορεί πως όλα γίνονται για τα παιδιά με νεοπλασματικά νοσήματα. Τι γνώμη θα είχαν αλήθεια, αυτά τα παιδιά αν αντίκρυζαν απόψε τους "ευεργέτες" τους να τα ψυχοπονούν πίνοντας σαμπάνια και απολαμβάνοντας καναπεδάκια με χαβιάρι και σολωμό;
Σαρώνω με το βλέμμα την αίθουσα. Κάτι κυρίες στα πρώτα ήντα -με το πλισέ στο πρόσωπο διπλωμένο προσεκτικά- περιφέρουν την βαριεστιμάρα τους και θαυμάζουν διακριτικά κάτι ξέμπαρκους πιτσιρικάδες. Οι σύζυγοι τους παρά κει ομιλούν ασταμάτητα για κάποια κουτσομπολιά περί νέων συνεργατών στις Μινωϊκές Γραμμές.
Παρακάτω μία παρέα δημοτικών συμβούλων ασχολείται με το πως ο Δήμαρχος
έκλεισε για το ρεβεγιόν των Χριστουγέννων την αξιέραστη και -προφανώς, λέμε τώρα - καλλίφωνη Κέλυ Κελεκίδου.Το πνεύμα των Χριστουγέννων ... κόβει φλέβες. Κι εγώ είμαι στα πρόθυρα ... να το
μιμηθώ.

Permalink για το "Καταδιώκοντας το (οινο)πνεύμα των Χριστουγέννων!"