Tabs: Blog | About Me |

Τρίτη, Αυγούστου 29

Δολοφονώντας το ... χειρόγραφο!


Τις προάλλες, ξεσκονίζοντας κάποια παλιά αρχεία έπεσαν στα χέρια μου μερικοί κιτρινισμένοι φάκελοι ταχυδρομείου. Έμεινα αρκετή ώρα να κοιτάζω τα γραμματόσημα. Τις σφραγίδες. Τις ημερομηνίες. Η άκρη των φακέλων σκισμένη και μέσα το περιεχόμενο. Άνοιξα ένα διστακτικά. Σελίδα διπλωμένη στα τέσσερα. Πυκνογραμμένη. Γράμματα καλλιγραφικά. Με τις ουρές τους να ξεπηδούν από τις γραμμές του χαρτιού. Και κάθε σειρά να γέρνει ελαφρώς προς τα δεξιά.

Ξεκινούσε με ένα "Αγαπημένη μου ανηψιά" και στο τέλος της σελίδας έγραφε: "Υγείαν έχομεν και το αυτόν επιθυμούμε και για σας. Ο Θείος Επαμεινώνδας"

Έμεινα να το σκέφτομαι. Οι εποχές που οι άνθρωποι επικοινωνούσαν με το ταχυδρομείο!! Έπαιρναν το πενάκι στο χέρι, έβρισκαν λίγα λεπτά ησυχίας, σκέφτονταν τον άλλο και έγραφαν. Μοιάζει τόσο μακρινό κι ας το πρόφτασα. Σήκωσα το τηλέφωνο να ρωτήσω το "Ρώυτερ" της οικογένειας τι απέγινε ο θείος Επαμεινώνδας.
-Τώωωωωρα? Πέθανε εδώ και δέκα χρόνια ο καημένος ο Θείος. Εκεί στην Αμερική. Μόνος του. Θυμάσαι που μας έστελνε γράμματα? Κάποτε μάλιστα σου έστειλε κι εκείνο το "πεπόνι" που έχουν για μπάλα του μπέηζμπωλ. Ακόμα κάπου στην αποθήκη πρέπει να είναι.
Έκλεισα λυπημένη το τηλέφωνο και ξανακοίταξα το γράμμα του.
Άψογη ορθογραφία! Γράμματα καλοπλαγιασμένα που συναντούσαν το ένα το άλλο στις απολήξεις. Διόρθωση καμία. Ούτε μία μουντζούρα. Τι άνθρωπος να ήταν ο Θείος Επαμεινώνδας? Τακτικός και επικοινωνιακός .. θα λέγαν οι γραφολόγοι. Και αισιόδοξος ίσως.
Μετά σκέφτηκα ... εμάς? Τι θα πουν χρόνια μετά για μας? Γράφουμε επιστολές σε πληκτρολόγια και τις στέλνουμε ηλεκτρονικώς.
Κοίταξα προσεκτικά στο γραφείο μου. Στυλό .. χαρτί αλλά οι σημειώσεις είναι στον υπολογιστή. Τα τηλέφωνα στη μνήμη του κινητού. Το ημερολόγιο μπροστά μου έχει μόνο σκίτσα από στιγμές αμηχανίας και αριθμούς τηλεφώνων. Και τότε το συνειδητοποίησα με φρίκη. Ζω στην εποχή που δολοφόνησε το χειρόγραφο.

Ετικέτες

buzz it!


Permalink για το "Δολοφονώντας το ... χειρόγραφο!"

10 Comments:

Blogger Εαρινή Συμφωνία said...

Αν δει κανείς αρχεία ποιητών και συγγραφέων, θα μαγευτεί. Χειρόγραφα επί χειρογράφων, μπλοκάκια ταπεινά και δερματόδετα τετράδια, κόλλες αναφοράς ή μονόφυλλα, όλα ποτισμένα με την πνοή τους. Στο μέλλον δεν θα υπάρχουν κι έτσι δεν θα ξέρουμε πώς ο μελλοντικός Σεφέρης έγραψε την πρώτη εκδοχή του «Μυθιστορήματος« τι πρόσθεσε ο Ρίτσος στο περιθώριο της «Σονάτας του σεληνόφωτος» και πόσο τυραννίστηκε ο Σολωμός με τα γραφτά του. Τι να κάνουμε όμως; Οι εποχές αλλάζουν. Οσο και αν στον κομπιούτερ δεν μπορείς να προσθέσεις μια ζωγραφιά με το χέρι, ένα κόσμημα, ένα πρωτόγραμμα, είναι βολικός!

10:43 μ.μ.  
Blogger Εαρινή Συμφωνία said...

Κάτι χάνεις, κάτι κερδίζεις

10:44 μ.μ.  
Blogger Μαύρος Γάτος said...

Από την άλλη όμως, είναι τόσο συναρπαστικό.....

Θα μπορούσε να είναι και επαναστατικό σύνθημα:

ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΑ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΑ

Σ;))))))))

12:29 π.μ.  
Blogger repeatable said...

Πόσες φορές έχω κάνει παρόμοιες σκέψεις...

Ποτέ δεν ήταν η επικοινωνία τόσο εύκολη όσο σήμερα, και ποτέ δεν ήταν τόσο δύσκολο να την κρατήσεις κιόλας.

Προλάβαμε όμως και πήραμε μαζί μας κάτι από την παλιά την αίγλη. Τις επόμενες γενιές σκέφτομαι μόνο...

12:29 π.μ.  
Blogger Μαύρος Γάτος said...

Το πιό πολύτιμο αντικείμενο που έχω είναι καμμιά δεκαριά ταλαιπωρημένα τετράδια με σκληρό εξώφυλλο. Τα κουβαλώ εδώ και κάμποσα χρόνια μαζί μου, γεμίζουν, το ένα μετά το άλλο.με τις ιδέες μου, τα ποιήματά μου, τα όνειρά μου (στην κυριολεξία). ....

Το τελευταίο το αγόρασα τον Δεκέμβρη, λίγο πριν αρχίσω το Ημεροδίχτυ μου. Είναι πανέμορφο, με δελφίνια απ'έξω και από μέσα, σε κάθε σελίδα.

Περιττό να σού πώ ότι μόλις που έχω φτάσει στοι 1/3.... κανονικά θα έπρεπε να το έχω ήδη τελειώσει.

Κάθε τέλος όμως είναι και μια καινούργια αρχή!

12:34 π.μ.  
Blogger phivos said...

Ετσι για να σε μπερδέψω (και το ξέρεις πόσο μ'αρέσει!):

από τη στιγμή που γράφεις στον υπολογιστή και μάλιστα το κείμενο γεννιέται από τα χέρια σου, είναι κι αυτό χειρόγραφο! Πού είναι λοιπόν, πού πέθανε το χειρόγραφο;

12:13 μ.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

Το χειρόγραφο έχει πράγματι άλλη ποιότητα αισθητικής.
Όμως...
Όμως η τυπογραφία (που αντικατέστησε τα απείρως ομορφότερα χειρόγραφα βιβλία) επέτρεψε σε μεγάλες μάζες ανθρώπων να έχουν πρόσβαση στα κείμενα.
Όμως αν είχαμε μείνει στο χειρόγραφο δεν θα ανταλάσσαμε απόψεις εμείς εδώ τώρα.
Δεν είναι το μέσο (δλδ το πληκτρολόγιο) που δολοφονεί το χειρόγραφο, είναι ο τρόπος ζωής που απαιτεί άλλη χρήση του χρόνου μας. Και εκεί θα συμφωνήσω ότι υπάρχει πρόβλημα. Αλλά όχι στους νέους τρόπους επικοινωνίας.

6:05 μ.μ.  
Blogger phivos said...

Είναι άραγε το μέσο αυτό που μετράει;

Πάνω σε πανέμορφο χαρτί από μπαμπού, καλλιγραφημένες με πένα χρυσοπλάτινη και μελάνι μυρωδάτο, έχουν γραφτεί τεράστιες ανοησίες.

Με την ψυχρή γλώσσα των μπιτ, έχουν σταλθεί στην άλλη άκρη του σύμπαντος, τα πιο απεγνωσμένα μηνύματα του ανθρώπου.

Είναι άραγε το μέσο αυτό που μετράει;

7:03 μ.μ.  
Blogger oistros said...

Κι όμως το χειρόγραφο είχε μία ομορφιά. Μία μοναδικότητα. Ήταν κομμάτι ψυχής. Διάβαζες και ανάμεσα στις γραμμές ένοιωθες τη νευρικότητα, τη γαλήνη, την χαρά, την πίκρα του γράφοντος. Κοιτούσες τα γράμματα και τον "μάντευες". Τον σκιαγραφούσες. Τώρα γίναμε βολικά ομοιόμορφοι. Times New Roman, Arial κ.λ.π.
Η ιεροτελεστία της πένας που φλερτάρει με μία λευκή σελίδα χάθηκε. Κι οι επόμενοι ίσως να μην την νοιώσουν. Μικρές χαρές που όλο και μειώνονται.
Μετανιώνω για όλα τα σχολικά τετράδια που πέταξα. Για όλα τα χειρόγραφα που δεν κράτησα. Για όλα τα γράμματα που δεν φύλαξα...

9:23 μ.μ.  
Blogger homelessMontresor said...

Οίστρε για τα γράμματα συμφωνώ κι εγώ, ο γραφικός χαρακτήρας δείχνει πολλά για την προσωπικότητα του άλλου. Από την άλλη έχουν δίκιο τα παιδια όταν λένε οτι οι ιδέες μεταδίδονται με όλα τα μέσα, είτε χαρτί, είτε πάπυρος είτε υπολογιστής.

2:20 μ.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home